Dlaczego potrzebujemy hospicjum?
W maju br. Bogusław Lenard, gorlicki lekarz wystąpił do Starosty Gorlickiego w sprawie dostępności mieszkańców Ziemi Gorlickiej do opieki hospicyjnej. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, aby pacjent miał do placówki z taką opieką nie dalej niż 30 kilometrów.
Starosta i Przewodniczący Rady Powiatu są bardzo zainteresowani zaspokojeniem rosnących potrzeb w zakresie opieki hospicyjnej. Okazało się, że z taką inicjatywą wcześniej wystąpiło również Lokalne Centrum Wolontariatu w Gorlicach. Tematem staram się zainteresować Związek Gmin Ziemi Gorlickiej. W okolicznych powiatach hospicja już są.
Niedawno poseł Lech Antoni Kołakowski napisał do Ministra Zdrowia interpelację w sprawie objęcia szczególną opieką medyczną osób nieuleczalnie chorych. Tacy chorzy, w tym najczęściej z rozpoznaniem raka w zaawansowanym stadium potrzebują specyficznej organizacji opieki. Brakuje miejsc w hospicjach i pomimo rozwijającego się wolontariatu nie wszyscy potrzebujący odchodzą z tego świata w godnych warunkach. Najwyższa Izba Kontroli w tegorocznym raporcie przedstawiła dramatyczną sytuację osób w ostatnim stadium nieuleczalnej choroby na Dolnym Śląsku. Kilka dni temu minister Zębala zabrał głos w sprawie stawek na opiekę w hospicjach stacjonarnych.
Cierpienie to więcej niż ból. Jako lekarz z wieloletnią praktyką widzę obawy i obiektywny brak możliwości rodzin, aby fachowo zajmować się ciężko chorymi. Opieka hospicyjna jest wyjątkowa poprzez służbę cierpiącemu człowiekowi. Nawet jeżeli medycyna jest bezradna, bo nie pokona choroby, to może znosić ból i inne dolegliwości, a choremu można zapewnić pomoc, opiekę bliskich, wolontariuszy, psychologów, duchownych.
Samorządy starają się tworzyć hospicja lub rozwijać hospicja domowe z powodu rosnących potrzeb oraz zanim powstaną tzw. mapy potrzeb zdrowotnych tworzone od przyszłego roku przez wojewodów. Poszperałem w Internecie. W powiecie kłobuckim nikt nie wątpił w potrzebę utworzenia hospicjum. Do porozumienia ze Stowarzyszeniem Opieki Hospicyjnej Ziemi Częstochowskiej musiały dojść Gmina i Starostwo. Chodziło o przekazanie budynku szkoły. Powiat pilski też pomagał w budowie hospicjum – poprzez mecenat i patronat honorowy nad niektórymi wydarzeniami organizowanymi w celu zbierania funduszy na powstanie hospicjum. Piszę to bez ironii – kto organizował zbiórki publiczne (mam takie doświadczenia) ten wie, od jak licznych czynników zależy powodzenie kwesty. Inaczej w Pszczynie – tam Rada Miejska przegłosowała przekazanie działki na rzecz hospicjum. Budowę wsparł budżet obywatelski. Środa Wielkopolska – obiekt hospicjum buduje stowarzyszenie, dokładają się darczyńcy, wiele firm obiecało pomoc przy budowie. Często hospicja są w strukturach szpitali, na przykład w Bytowie, w szpitalu powiatowym, albo w Białej Podlaskiej, w szpitalu wojewódzkim (tam wg Internetu mają powstać: hospicjum stacjonarne, zakład opiekuńczo-leczniczy, poradnia geriatryczna oraz ośrodek wsparcia w postaci dziennych pobytów dla osób starszych). Finansowanie własne i Urzędu Marszałkowskiego. W Kartuzach list intencyjny w sprawie budowy hospicjum podpisali: wicemarszałek województwa, poseł, proboszcz, wójtowie i burmistrzowie gmin z terenu powiatu kartuskiego. Proboszcz jest dyrektorem Kartuskiego Centrum Caritas i to on rzucił pomysł utworzenia stacjonarnego hospicjum. Finansowanie przedsięwzięcia samorządy zobowiązały się wziąć na siebie. Caritas zabiega o środki z RPO.
Zatarła się w pamięci atmosfera dnia śmierci Jana Pawła II i kolejnych dni kwietnia 2005 roku. W tym czasie nieżyjący już arcybiskup Józef Życiński wydał dekret związany z tym wydarzeniem. Czyta się w nim m. in. w temacie uczczenia wielkiego Polaka: „Podejmując nowe inicjatywy, musimy unikać działań nieprzemyślanych i powierzchownych. Naszą wierną pamięć o Ojcu Świętym wyraźmy przede wszystkim przez zgłębianie Jego nauczania oraz działania duszpasterskie i charytatywne naznaczone papieską wizją „nowej wyobraźni miłosierdzia”. Piękniej uczcimy pamięć zmarłego Papieża przez tworzenie kuchni dla ubogich, świetlic dla dzieci, hospicjów dla chorych czy młodzieżowych ośrodków kultury im. Jana Pawła II, niż przez zwykłą zmianę nazwy ulic.”
źródło: http://www.filozofiapolekarsku.pl/
fot. ilustracyjne (fpon.com.pl)
